|
مذكر |
مؤنث |
| مفرد |
مثنى |
جمع |
مفرد |
مثنى |
جمع |
| الأفعال المبنية للمعلوم |
الماضي |
الغائب |
فَقَهَ |
فَقَهَا |
فَقَهُوْا |
فَقَهَتْ |
فَقَهَتَا |
فَقَهْنَ |
| المخاطب |
فَقَهْتَ |
فَقَهْتُمَا |
فَقَهْتُمْ |
فَقَهْتِ |
فَقَهْتُمَا |
فَقَهْتُنَّ |
| المتكلم |
فَقَهْتُ |
فَقَهْنَا |
فَقَهْنَا |
فَقَهْتُ |
فَقَهْنَا |
فَقَهْنَا |
| المضارع |
الغائب |
يَفْقُهُ |
يَفْقُهَانِ / يَفْقُهَا |
يَفْقُهُوْنَ / يَفْقُهُوْا |
تَفْقُهُ |
تَفْقُهَانِ / تَفْقُهَا |
يَفْقُهْنَ |
| المخاطب |
تَفْقُهُ |
تَفْقُهَانِ / تَفْقُهَا |
تَفْقُهُوْنَ / تَفْقُهُوْا |
تَفْقُهِيْنَ / تَفْقُهِيْ |
تَفْقُهَانِ / تَفْقُهَا |
تَفْقُهْنَ |
| المتكلم |
أَفْقُهُ |
نَفْقُهُ |
نَفْقُهُ |
أَفْقُهُ |
نَفْقُهُ |
نَفْقُهُ |
| الأمر |
اُفْقُهْ |
اُفْقُهَا |
اُفْقُهُوْا |
اُفْقُهِيْ |
اُفْقُهَا |
اُفْقُهْنَ |
| الأفعال المبنية للمجهول |
الماضي |
الغائب |
فُقِهَ |
فُقِهَا |
فُقِهُوْا |
فُقِهَتْ |
فُقِهَتَا |
فُقِهْنَ |
| المخاطب |
فُقِهْتَ |
فُقِهْتُمَا |
فُقِهْتُمْ |
فُقِهْتِ |
فُقِهْتُمَا |
فُقِهْتُنَّ |
| المتكلم |
فُقِهْتُ |
فُقِهْنَا |
فُقِهْنَا |
فُقِهْتُ |
فُقِهْنَا |
فُقِهْنَا |
| المضارع |
الغائب |
يُفْقَهُ |
يُفْقَهَانِ / يُفْقَهَا |
يُفْقَهُوْنَ / يُفْقَهُوْا |
تُفْقَهُ |
تُفْقَهَانِ / تُفْقَهَا |
يُفْقَهْنَ |
| المخاطب |
تُفْقَهُ |
تُفْقَهَانِ / تُفْقَهَا |
تُفْقَهُوْنَ / تُفْقَهُوْا |
تُفْقَهِيْنَ / تُفْقَهِيْ |
تُفْقَهَانِ / تُفْقَهَا |
تُفْقَهْنَ |
| المتكلم |
أُفْقَهُ |
نُفْقَهُ |
نُفْقَهُ |
أُفْقَهُ |
نُفْقَهُ |
نُفْقَهُ |
| اسم الفاعل |
فَاقِه |
فَاقِهَان \ فَاقِهَيْن |
فَاقِهُوْن \ فَاقِهِيْن \ - |
فَاقِهَة |
فَاقِهَتَان \ فَاقِهَتَيْن |
فَاقِهَات \ - |
| اسم المفعول |
مَفْقُوْه |
مَفْقُوْهَان \ مَفْقُوْهَيْن |
مَفْقُوْهُوْن \ مَفْقُوْهِيْن \ - |
مَفْقُوْهَة |
مَفْقُوْهَتَان \ مَفْقُوْهَتَيْن |
مَفْقُوْهَات \ - |
| المصادر |
فقه |
فقها |
- |