|
مذكر
|
مؤنث
|
مفرد
|
مثنى
|
جمع
|
مفرد
|
مثنى
|
جمع
|
الأفعال المبنية للمعلوم
|
الماضي
|
الغائب
|
فَقِهَ
|
فَقِهَا
|
فَقِهُوْا
|
فَقِهَتْ
|
فَقَهَتَا
|
فَقِهْنَ
|
المخاطب
|
فَقِهْتَ
|
فَقِهْتُمَا
|
فَقِهْتُمْ
|
فَقِهْتِ
|
فَقِهْتُمَا
|
فَقِهْتُنَّ
|
المتكلم
|
فَقِهْتُ
|
فَقِهْنَا
|
فَقِهْنَا
|
فَقِهْتُ
|
فَقِهْنَا
|
فَقِهْنَا
|
المضارع
|
الغائب
|
يَفْقَهُ
|
يَفْقَهَانِ / يَفْقَهَا
|
يَفْقَهُوْنَ / يَفْقَهُوْا
|
تَفْقَهُ
|
تَفْقَهَانِ / تَفْقَهَا
|
يَفْقَهْنَ
|
المخاطب
|
تَفْقَهُ
|
تَفْقَهَانِ / تَفْقَهَا
|
تَفْقَهُوْنَ / تَفْقَهُوْا
|
تَفْقَهِيْنَ / تَفْقَهِيْ
|
تَفْقَهَانِ / تَفْقَهَا
|
تَفْقَهْنَ
|
المتكلم
|
أَفْقَهُ
|
نَفْقَهُ
|
نَفْقَهُ
|
أَفْقَهُ
|
نَفْقَهُ
|
نَفْقَهُ
|
الأمر
|
اَفْقَهْ
|
اَفْقَهَا
|
اَفْقَهُوْا
|
اَفْقَهِيْ
|
اَفْقَهَا
|
اَفْقَهْنَ
|
الأفعال المبنية للمجهول
|
الماضي
|
الغائب
|
فُقِهَ
|
فُقِهَا
|
فُقِهُوْا
|
فُقِهَتْ
|
فُقِهَتَا
|
فُقِهْنَ
|
المخاطب
|
فُقِهْتَ
|
فُقِهْتُمَا
|
فُقِهْتُمْ
|
فُقِهْتِ
|
فَقَهْتُمَا
|
فُقِهْتُنَّ
|
المتكلم
|
فُقِهْتُ
|
فُقِهْنَا
|
فُقِهْنَا
|
فُقِهْتُ
|
فُقِهْنَا
|
فُقِهْنَا
|
المضارع
|
الغائب
|
يُفْقَهُ
|
يُفْقَهَانِ / يُفْقَهَا
|
يُفْقَهُوْنَ / يُفْقَهُوْا
|
تُفْقَهُ
|
تُفْقَهَانِ / تُفْقَهَا
|
يُفْقَهْنَ
|
المخاطب
|
تُفْقَهُ
|
تُفْقَهَانِ / تُفْقَهَا
|
تُفْقَهُوْنَ / تُفْقَهُوْا
|
تُفْقَهِيْنَ / تُفْقَهِيْ
|
تُفْقَهَانِ / تُفْقَهَا
|
تُفْقَهْنَ
|
المتكلم
|
أُفْقَهُ
|
نُفْقَهُ
|
نُفْقَهُ
|
أُفْقَهُ
|
نُفْقَهُ
|
نُفْقَهُ
|
اسم الفاعل
|
فَاقِه
|
فَاقِهَان \ فَاقِهَيْن
|
فَاقِهُوْن \ فَاقِهِيْن \ فقهاء
|
فَاقِهَة
|
فَاقِهَتَان \ فَاقِهَتَيْن
|
فَاقِهَات \ -
|
اسم المفعول
|
مَفْقُوْه
|
مَفْقُوْهَان \ مَفْقُوْهَيْن
|
مَفْقُوْهُوْن \ مَفْقُوْهِيْن \ -
|
مَفْقُوْهَة
|
مَفْقُوْهَتَان \ مَفْقُوْهَتَيْن
|
مَفْقُوْهَات \ -
|
المصادر
|
فِقْه
|
-
|
-
|