|
مذكر |
مؤنث |
مفرد |
مثنى |
جمع |
مفرد |
مثنى |
جمع |
الأفعال المبنية للمعلوم |
الماضي |
الغائب |
نَحَتَ |
نَحَتَا |
نَحَتُوْا |
نَحَتَتْ |
نَحَتَتَا |
نَحَتْنَ |
المخاطب |
نَحَتْتَ |
نَحَتْتُمَا |
نَحَتْتُمْ |
نَحَتْتِ |
نَحَتْتُمَا |
نَحَتْتُنَّ |
المتكلم |
نَحَتْتُ |
نَحَتْنَا |
نَحَتْنَا |
نَحَتْتُ |
نَحَتْنَا |
نَحَتْنَا |
المضارع |
الغائب |
يَنْحُتُ |
يَنْحُتَانِ / يَنْحُتَا |
يَنْحُتُوْنَ / يَنْحُتُوْا |
تَنْحُتُ |
تَنْحُتَانِ / تَنْحُتَا |
يَنْحُتْنَ |
المخاطب |
تَنْحُتُ |
تَنْحُتَانِ / تَنْحُتَا |
تَنْحُتُوْنَ / تَنْحُتُوْا |
تَنْحُتِيْنَ / تَنْحُتِيْ |
تَنْحُتَانِ / تَنْحُتَا |
تَنْحُتْنَ |
المتكلم |
أَنْحُتُ |
نَنْحُتُ |
نَنْحُتُ |
أَنْحُتُ |
نَنْحُتُ |
نَنْحُتُ |
الأمر |
اُنْحُتْ |
اُنْحُتَا |
اُنْحُتُوْا |
اُنْحُتِيْ |
اُنْحُتَا |
اُنْحُتْنَ |
الأفعال المبنية للمجهول |
الماضي |
الغائب |
نُحِتَ |
نُحِتَا |
نُحِتُوْا |
نُحِتَتْ |
نُحِتَتَا |
نُحِتْنَ |
المخاطب |
نُحِتْتَ |
نُحِتْتُمَا |
نُحِتْتُمْ |
نُحِتْتِ |
نُحِتْتُمَا |
نُحِتْتُنَّ |
المتكلم |
نُحِتْتُ |
نُحِتْنَا |
نُحِتْنَا |
نُحِتْتُ |
نُحِتْنَا |
نُحِتْنَا |
المضارع |
الغائب |
يُنْحَتُ |
يُنْحَتَانِ / يُنْحَتَا |
يُنْحَتُوْنَ / يُنْحَتُوْا |
تُنْحَتُ |
تُنْحَتَانِ / تُنْحَتَا |
يُنْحَتْنَ |
المخاطب |
تُنْحَتُ |
تُنْحَتَانِ / تُنْحَتَا |
تُنْحَتُوْنَ / تُنْحَتُوْا |
تُنْحَتِيْنَ / تُنْحَتِيْ |
تُنْحَتَانِ / تُنْحَتَا |
تُنْحَتْنَ |
المتكلم |
أُنْحَتُ |
نُنْحَتُ |
نُنْحَتُ |
أُنْحَتُ |
نُنْحَتُ |
نُنْحَتُ |
اسم الفاعل |
نَاحِت |
نَاحِتَان \ نَاحِتَيْن |
نَاحِتُوْن \ نَاحِتِيْن \ - |
نَاحِتَة |
نَاحِتَتَان \ نَاحِتَتَيْن |
نَاحِتَات \ - |
اسم المفعول |
مَنْحُوْت |
مَنْحُوْتَان \ مَنْحُوْتَيْن |
مَنْحُوْتُوْن \ مَنْحُوْتِيْن \ - |
مَنْحُوْتَة |
مَنْحُوْتَتَان \ مَنْحُوْتَتَيْن |
مَنْحُوْتَات \ - |
المصادر |
نَحْت |
- |
- |