|
مذكر
|
مؤنث
|
مفرد
|
مثنى
|
جمع
|
مفرد
|
مثنى
|
جمع
|
الأفعال المبنية للمعلوم
|
الماضي
|
الغائب
|
فَهَّمَ
|
فَهَّمَا
|
فَهَّمُوْا
|
فَهَّمَتْ
|
فَهَّمَتَا
|
فَهَّمْنَ
|
المخاطب
|
فَهَّمْتَ
|
فَهَّمْتُمَا
|
فَهَّمْتُمْ
|
فَهَّمْتِ
|
فَهَّمْتُمَا
|
فَهَّمْتُنَّ
|
المتكلم
|
فَهَّمْتُ
|
فَهَّمْنَا
|
فَهَّمْنَا
|
فَهَّمْتُ
|
فَهَّمْنَا
|
فَهَّمْنَا
|
المضارع
|
الغائب
|
يُفَهِّمُ
|
يُفَهِّمَانِ / يُفَهِّمَا
|
يُفَهِّمُوْنَ / يُفَهِّمُوْا
|
تُفَهِّمُ
|
تُفَهِّمَانِ / تُفَهِّمَا
|
يُفَهِّمْنَ
|
المخاطب
|
تُفَهِّمُ
|
تُفَهِّمَانِ / تُفَهِّمَا
|
تُفَهِّمُوْنَ / تُفَهِّمُوْا
|
تُفَهِّمِيْنَ / تُفَهِّمِيْ
|
تُفَهِّمَانِ / تُفَهِّمَا
|
تُفَهِّمْنَ
|
المتكلم
|
أُفَهِّمُ
|
نُفَهِّمُ
|
نُفَهِّمُ
|
أُفَهِّمُ
|
نُفَهِّمُ
|
نُفَهِّمُ
|
الأمر
|
فَهِّمْ
|
فَهِّمَا
|
فَهِّمُوْا
|
فَهِّمِيْ
|
فَهِّمَا
|
فَهِّمْنَ
|
الأفعال المبنية للمجهول
|
الماضي
|
الغائب
|
فُهِّمَ
|
فُهِّمَا
|
فُهِّمُوْا
|
فُهِّمَتْ
|
فُهِّمَتَا
|
فُهِّمْنَ
|
المخاطب
|
فُهِّمْتَ
|
فُهِّمْتُمَا
|
فُهِّمْتُمْ
|
فُهِّمْتِ
|
فُهِّمْتُمَا
|
فُهِّمْتُنَّ
|
المتكلم
|
فُهِّمْتُ
|
فُهِّمْنَا
|
فُهِّمْنَا
|
فُهِّمْتُ
|
فُهِّمْنَا
|
فُهِّمْنَا
|
المضارع
|
الغائب
|
يُفَهَّمُ
|
يُفَهَّمَانِ / يُفَهَّمَا
|
يُفَهَّمُوْنَ / يُفَهَّمُوْا
|
تُفَهَّمُ
|
تُفَهَّمَانِ / تُفَهَّمَا
|
يُفَهَّمْنَ
|
المخاطب
|
تُفَهَّمُ
|
تُفَهَّمَانِ / تُفَهَّمَا
|
تُفَهَّمُوْنَ / تُفَهَّمُوْا
|
تُفَهَّمِيْنَ / تُفَهَّمِيْ
|
تُفَهَّمَانِ / تُفَهَّمَا
|
تُفَهَّمْنَ
|
المتكلم
|
أُفَهَّمُ
|
نُفَهَّمُ
|
نُفَهَّمُ
|
أُفَهَّمُ
|
نُفَهَّمُ
|
نُفَهَّمُ
|
اسم الفاعل
|
مُفَهِّم
|
مُفَهِّمَان \ مُفَهِّمَيْن
|
مُفَهِّمُوْن \ مُفَهِّمِيْن
|
مُفَهِّمَة
|
مُفَهِّمَتَان \ مُفَهِّمَتَيْن
|
مُفَهِّمَات
|
اسم المفعول
|
مُفَهَّم
|
مُفَهَّمَان \ مُفَهَّمَيْن
|
مُفَهَّمُوْن \ مُفَهَّمِيْن
|
مُفَهَّمَة
|
مُفَهَّمَتَان \ مُفَهَّمَتَيْن
|
مُفَهَّمَات
|
المصدر
|
تَفْهِيْم
|