صَفّ
المظهر
المعاني
[عدل]صَفّ اسْم. مُفْرَد مُذَكَّر. الجمع صُفُوف.
من الجذر نفسه
[عدل]اتصال صَفّ بالضمائر
مذكر | مؤنث | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
مفرد | مثنى | جمع | مفرد | مثنى | جمع | |||
المتكلم | صَفِّي | صَفُّنَا | صَفُّنَا | صَفِّي | صَفُّنَا | صَفُّنَا | ||
المخاطب | صَفُّكَ | صَفُّكُمَا | صَفُّكُمْ | صَفُّكِ | صَفُّكُمَا | صَفُّكُنَّ | ||
الغائب | صَفُّهُ | صَفُّهُمَا | صَفُّهُمْ | صَفُّهَا | صَفُّهُمَا | صَفُّهُنَّ |