اِنْكَسَرَ
المظهر
عربية
[عدل]المعاني
[عدل]اِنْكَسَرَ يَنْكَسِرُ اِنْكِسَارًا فِعْلٌ ثُلَاثِيٌّ مَزِيْدٌ بِحَرْفَيْنِ هِيَ الأَلِفُ وَالنُوْنُ فِي أَوَّلِهِ وَهُوَ عَلَى وَزْنِ اِنْفَعَلَ يَنْفَعِلُ
- فعل مطاوعة لكَسَرَ، قام أحدهم بكَسْره أو قام هو بكَسْر نفسه.
- انكسر الصحن بعد أن وقع على الأرض.
- التاجر: خَسِرَ المال ونَقَصَ عنده المال، أفْلَسَ.
- الطقس: خفت شدة حرارته أو برودته، أصبح الطَقْس لطيفا. (اِسْتِخْدَامٌ حَدِيثٌ)
- نفسيته: حَزَنَ وأصبح كَسِيرا.
- جناحه: كان ضَعِيفا غير قادر على حماية نفسه أو تدبير أمره، مثل الطائر إذا انكسر جناحه لم يقدر على الطيران. مَجَاز
التصريفات
[عدل]تصريفات الفعل اِنْكَسَرَ
| مذكر | مؤنث | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| مفرد | مثنى | جمع | مفرد | مثنى | جمع | |||
| الأفعال المبنية للمعلوم | الماضي | الغائب | اِنْكَسَرَ | اِنْكَسَرَا | اِنْكَسَرُوْا | اِنْكَسَرَتْ | اِنْكَسَرَتَا | اِنْكَسَرْنَ |
| المخاطب | اِنْكَسَرْتَ | اِنْكَسَرْتُمَا | اِنْكَسَرْتُمْ | اِنْكَسَرْتِ | اِنْكَسَرْتُمَا | اِنْكَسَرْتُنَّ | ||
| المتكلم | اِنْكَسَرْتُ | اِنْكَسَرْنَا | اِنْكَسَرْنَا | اِنْكَسَرْتُ | اِنْكَسَرْنَا | اِنْكَسَرْنَا | ||
| المضارع | الغائب | يَنْكَسِرُ | يَنْكَسِرَانِ / يَنْكَسِرَا | يَنْكَسِرُوْنَ / يَنْكَسِرُوْا | تَنْكَسِرُ | تَنْكَسِرَانِ / تَنْكَسِرَا | يَنْكَسِرْنَ | |
| المخاطب | تَنْكَسِرُ | تَنْكَسِرَانِ / تَنْكَسِرَا | تَنْكَسِرُوْنَ / تَنْكَسِرُوْا | تَنْكَسِرِيْنَ / تَنْكَسِرِيْ | تَنْكَسِرَانِ / تَنْكَسِرَا | تَنْكَسِرْنَ | ||
| المتكلم | أَنْكَسِرُ | نَنْكَسِرُ | نَنْكَسِرُ | أَنْكَسِرُ | نَنْكَسِرُ | نَنْكَسِرُ | ||
| الأمر | اِنْكَسِرْ | اِنْكَسِرَا | اِنْكَسِرُوْا | اِنْكَسِرِيْ | اِنْكَسِرَا | اِنْكَسِرْنَ | ||
| اسم الفاعل | مُنْكَسِر | مُنْكَسِرَان \ مُنْكَسِرَيْن | مُنْكَسِرُوْن \ مُنْكَسِرِيْن | مُنْكَسِرَة | مُنْكَسِرَتَان \ مُنْكَسِرَتَيْن | مُنْكَسِرَات | ||
| المصدر | اِنْكِسَار | |||||||
المرادفات
[عدل]الأضداد
[عدل]من الجذر نفسه
[عدل]
| ||||||||||||||||||